Σοῦ 'χει τύχει νά περνᾶς πολύ ὄμορφα καί ζεστά μέ κάποιους ἀνθρώπους καί μετά ὅταν βρεθεῖς στό σπίτι σου πού καί κεῖ νιώθεις ὄμορφα καί ζεστά νά κλαῖς?
Μᾶλλον θά μοῦ πεῖς "δέν εἶσαι στά καλά σου φανή, δέν πᾶς καλά..."...
Δέν θά διαφωνοῦσα, ἀλλά οὔτε καί θά συμφωνοῦσα....Μέ χαμηλούς τόνους ὑπάρχω πέρα ἀπό τήν τοποθέτηση τοῦ λογικοῦ συναισθήματος....Πῶς νά τό ἐξηγήσω?....Ἄς πῶ ὅτι λογική χαρά θέλει τόν ἄνθρωπο, πού περνάει ὄμορφα, γυρνῶντας στό σπίτι του νά εἶναι εὔθυμος, νά νιώθει ἱκανοποίηση καί νά κοιμηθεῖ ἥσυχος....Ἡ δική μου χαρά εἶναι ἀκριβῶς ἴδια ὅπως ὅταν ἤμουν μικρή.....
Θυμᾶμαι καλοκαιράκι κολυμποῦσα κι ἦταν τό μέρος γεμᾶτο καλαμιές.....Κι ἡ θάλασσα δέν βάθαινε κι ἦταν τόσο γυάλινη πού τό νερό της γινόταν καταπράσινο κι ἔμοιαζε πώς φύτρωναν οἱ καλαμιές μέσα στὀ ἀμμουδένιο της λιβάδι....Καί χωνόμουν ἁπαλά καί γώ μέσα στό νερό, νά μήν κουνηθεῖ καθόλου, κι ἄφηνα τά μάτια μου νά ἀκουμπάνε στήν ἐπιφάνεια καί νά χορταίνουν τήν ὁλοδιάφανη πράσινη γυαλάδα της....
Κι ὕστερα ὅταν ἔφευγα, ἐκεῖ πού ἔνιωθα τόσο ὄμορφα, ἔκλαιγα.....
Ἡ ὀμορφιά γιά μένα εἶναι πάντα μοναδική.....Καί κάθε ὀμορφιά εἶναι μία καί ξεχωριστή μέσα στό χρόνο.....Ὑπάρχει ἀλλά δέν εἶναι μόνο δική μου..... Εἶναι καί δική σου γιά στιγμές καί μετά θά ἐπιστρέψει στό μέλλον γιά νά μπορεῖ νά ἀνήκει σέ ἄλλους ἀνθρώπους....
Εἶδες πῶς σκέφτομαι?.. Σά νά ὁμολογῶ ὅτι ἡ ζωή ἔχει πολλή πίκρα καί καλά κάνει, γιατί ὁ ἄνθρωπος ἄν συνηθίσει τήν ὀμορφιά γυρίζει τήν πλάτη καί δέν ξέρει τί θέλει καί κυνηγάει καθρέπτες πού νά τοῦ φτιάχνουν εἴδωλα......Ψεύτικες χαρές πού νά μήν τελειώνουν ποτέ....
Γι' αὐτό κλαίω.....Γιατί ἡ χαρά γιά μένα εἶναι δῶρο Θεοῦ......Δέν σέ βαρυστομαχιάζει, δέν σέ κουκουλώνει.....Ἔρχεται σάν ἐπισκέπτης μέ μιά ἀγκαλιά λουλούδια χαμογελαστός καί φεύγει καί σοῦ χαρίζει ἐγκάρδια τήν ἐλπίδα, πώς τά λουλούδια ἀνθίζουν ὅλες τίς ἐποχές ἀκόμα καί μέσα στή θάλασσα .... .
Τό μόνο πού χρειάζεται εἶναι νά ἀγαπᾶς τήν ἐλπίδα.... Δῶρο Θεοῦ...
23 Ὀκτώβρη 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου