Πέμπτη 18 Απριλίου 2019

Ἐμεῖς πότε θά ντραποῦμε !

"Ψυχή που κάποια απροσδόκητη στιγμή στη ζωή της συναντάει απλανώς και γνωρίζει εκ βαθέων τον Θεό, δεν γίνεται να μη συντριβεί από την αγάπη Του και αναπόφευκτα να μη ντραπεί για την αμαρτία της, με την οποία «πλήγωσε» εξακολουθητικά αυτή την ατραυμάτιστη αγάπη. 

Από μόνοι μας δεν μπορούμε (και δεν θέλουμε!) να «ντραπούμε». Ακμάζει μέσα μας η αμαρτία διά της αναισθησίας, της αναλγησίας και της μωρίας της λογικής μας. Τι κάναμε άλλωστε για να «ντραπούμε»; Μια χαρά είμαστε όλοι.

 Όταν όμως έλθει η Χάρη του Θεού μέσα μας, αλλάζει πλήρως τα κριτήρια του βίου μας, τα βιώματα του αγώνα μας και τη γνώση μας περί Θεού. Αυτά που ξέραμε, τα ξεχνάμε, γιατί ήταν ομολογουμένως όλα ψέματα, αυταπάτες και θωπευτικές φαντασίες. Η υγιής αίσθηση των αμαρτιών μας αναπόφευκτα φέρνει μέσα μας τη ζωογόνα αίσθηση του Θεού και της αγάπης Του. 

Ο Θεός αποκαλύπτεται μονάχα μέσα από τη δική μας μετάνοια, έστω και στο επίπεδο της προαίρεσης, της διάθεσης ή των λογισμών. Αρχή αυτής της μετάνοιας είναι η αυθόρμητη αίσθηση των αμαρτιών μας και η ειλικρινής λύπη μας γι’ αυτές. 

Ο Θεός όμως δεν αφήνει κανέναν να πειραχθεί ή να καταποθεί από τη λύπη, το άλγος ή το πένθος που φέρνει η αίσθηση των αμαρτιών μας, διότι ο Ίδιος είναι ο καθαιρέτης της πανανθρώπινης αμαρτίας, του πόνου και του θανάτου, Αυτός που αίρει την αμαρτία για να σωθούμε εμείς και ο Μόνος που, όχι απλά «έχει» αγάπη, αλλά είναι Αγάπη, Αυτοαγάπη. 

Και πρώτο γνώρισμα αυτής της Αγάπης είναι η άφεση. Άφεση ανεκδιήγητη και άπειρη γι’ αυτούς που πάνε να «λυπηθούν» ή να «ντραπούν» για την παλαιότητα του εφάμαρτου βίου τους. Ο Θεός δικαιώνει με την απερινόητη αγάπη Του όλους ανεξαιρέτως τους μετανοούντες ανθρώπους. Η θεϊκή αγάπη είναι μια σβήστρα που εξαλείφει ακατάπαυστα τις δικές μας μουντζούρες και τα λάθη. 

Μήπως είδατε ποτέ κανέναν δάσκαλο να «αφήνει» στην τάξη τον μαθητή του, επειδή κάνει μουντζούρες στο τετράδιό του; Αμαρτωλοί είμαστε και θα είμαστε όλοι και αναμάρτητος κανένας. Ακόμα κι αν όλη μας η ζωή διαρκούσε ένα μόνο κλασματικό δευτερόλεπτο. Και το θέμα δεν είναι που είμαστε αμαρτωλοί, το θέμα είναι που είμαστε αμετανόητοι αμαρτωλοί. 

Η αμαρτία κάνει τον βίο μας μια ευθεία προσβολή προς τη θεία αγαθότητα και φιλανθρωπία, γιατί ο δικός μας Θεός είναι κατ’ εξοχήν «ο Θεός των μετανοούντων», Αυτός δίδεται, προσφέρεται προς αυτούς και αυτοί δίδονται, προσφέρονται και ανήκουν προς Αυτόν. 

Οι αμετανόητοι όμως άνθρωποι ουσιαστικά αρνούνται με τον εγωισμό τους και την αδαπάνητη αγάπη του Θεού και την άφεση που Αυτός προσφέρει και την καθαρότητα που μόνο Αυτός έχει ως θεϊκό ιδίωμα του Προσώπου Του και ως πηγή και έναυσμα όλων των αγαθών. 

Παντοτινό εφόδιο της προσευχής μας, της προσευχής που γίνεται ευπρόσδεκτη και καρποφορεί από Θεού, είναι η ταπείνωση, η αίσθηση των αμαρτιών μας, η διαρκής μετάνοια του βίου μας. Η δε μετάνοια, δεν είναι ένας θρησκευτικός εξαναγκασμός, μια ψυχότροπη αυτοσυρρίκνωση της ελευθερίας μας για την κατάκτηση κάποιων ηθικών κυπέλλων, αλλά η οδός του Θεού, τα χνώτα του μυστηρίου του θείου Είναι. 

Ο Θεός, στο πρόσωπο του Χριστού, μας εμπνέει και μας μυεί συνεχώς προς την προσευχή και τη μετάνοια. Γιατί ο Ίδιος είναι που «έκλινε ουρανούς και κατέβη» προς την «κοιλάδα του κλαυθμώνος», για να γίνει εξόριστος και κατάρα για μας, ώστε εμείς μέσα από τον χλευασμό, τον καθυβρισμό και τα πάθη Του, να ζωοποιηθούμε αιώνια, μέσα από τη μετάνοια και την προσευχή, που αυτός πάλι μας δίδει μυστικά και αθέατα.".

Εὐχαριστῶ πολύ τόν πατέρα Δαμιανό γιά τήν ἀπάντηση πού ἔδωσε στό ἐρώτημά μου ..Μέ ἄγγιξε πολύ καί θέλησα νά τή μοιραστῶ ..Καλή πορεία πρός τό Πάσχα...

18 Ἀπριλίου 2019

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου