Μουρίτσες μέ οὐρίτσες

"Μ'ἀγαπᾶς?"

-"Μμμμμ!...Μ'ἀγαπᾶς?"

-"Μμμμμ!"

Τόσο ἁπλά καί τόσο μαζί....Αὐτό τό "μαζί", πού ὅλοι ἀναζητοῦμε καί κρεμᾶμε ὅλη μας τή ζωή πάνω σ'αὐτό... Δέν τό ἀποχωριζόμαστε, δέν ἐπιβιώνουμε χωρίς αὐτό, ἐνῶ ταυτόχρονα τό βαριόμαστε τόσο πολύ, που καταλήγουμε νά κλέβουμε τό "μαζί" τῶν ἄλλων, γιά νά νιώσουμε πώς κάνουμε κάτι καινούριο καί δυνατό καί μαζί...

Κι ὁ ἀπριλιάτικος ἥλιος ζεσταίνει τό γλυκό τους χουζούρι ἀνέμελα, ἥσυχα, ἀπολαυστικά....Κι οἱ μουρίτσες κοιμοῦνται κι οἱ οὐρίτσες κουλουριασμένες στά ποδαράκια τους, κι αὐτό τό "μαζί" ἐπαναλαμβάνεται  χρόνια καί χρόνια καί δέν γίνεται ποτέ βαρετό...

Ἦταν ἡ σκέψη μου φωτογραφίζοντας τίς χαριτωμένες αὐτές στιγμοῦλες καί χαζεύοντας τήν ἁπλότητά τους, πού ἐκφράζεται χωρίς λόγια δυνατά μέ τή σιωπή της... 

Τόσο ἁπλό εἶναι...Οἰ πολλές ἐρωτήσεις ἔχουν καί πολλές ἀπαντήσεις καί πάντα μαζί πᾶνε καί στό τέλος βαριοῦνται καί τόν ἀέρα πού πλανῶνται, γιατί μιά ἀναπάντητη ἐρώτηση θά ταίριαζε ἥσυχα μέ μιά ἀπάντηση χωρίς ἐρώτηση...Τόσο ἁπλό εἶναι...

Ἀλλά εἴμαστε ἄνθρωποι ..Ἁπλά ἄνθρωποι χωρίς ἁπλότητα...

Ὄμορφη μέρα ...