Κυριακή 10 Ιουνίου 2018

Παρεξηγημένη ἐξήγηση

" Ἔβαλα τά χεράκια μου κι ἔβγαλα τά ματάκια μου..." ...Οὔτε καί γώ κάνω σωστά. ..Κι αὐτό τό λέω ὄχι ἀπαραίτητα ἐπειδή μπορεῖ νά κάνω κάτι καλά ἤ ὄχι, ἀλλά οὔτε κἄν σκέφτηκα νά συγκρίνω ἐσένα μέ μένα καί νά πάρω τά εὔσημα... 

Νά βοηθήσω ἤθελα.....Ἄστα νά πᾶνε φίλε.....Δέν συννενοοῦμαι.....Κι ἡ ἀσυνενοησία δέν ἐπιβαρύνει αὐτόν πού ἐπιτίθεται ἀμυνόμενος, ἀλλά ἐμένα πού μεταφέρω, ἄς ποῦμε, ἕνα σωστό μύνημα μέ λάθος τρόπο...

"Ἀλλοῦ ἔχω φαγούρα, κι ἀλλοῦ μέ ξύνεις..".. Ἄλλο τό δικό μου ζητούμενο κι ἄλλο τό δικό σου..Ἄλλη ἡ δική μου πρόθεση κι ἄλλη ἡ δική σου παράθεση...

Ἀσυννενοησία καί παρεξήγηση......Χαζά πραγματάκια ἀλλά κουραστικά γιά μένα.....Γιατί συσσωρεύονται μέ τόν καιρό καί μιά μέρα τῶν ἡμερῶν διαπιστώνεις πώς ἀναλώθηκες σέ ζητήματα ἀζήτητα, στό νά μιλᾶμε γιά να μιλᾶμε, γιά νά ξεδίνουμε, γιά νά ξεκουβαλᾶμε, νά άκουγόμαστε χωρίς νά άκοῦμε καί νά ἀκοῦμε μόνο ὅ,τι θέλουμε..

Ἄσε τόν ἄλλον νά ψάχνει καί νά ἀναζητᾶ...Ἐσύ δέν θέλεις νά τό κουράζεις τό μιαλό σου, ἀλλά σοῦ ἀρέσει νά κουράζεις τό μιαλό τοῦ ἄλλου.....Ἤ οὔτε κι αὐτό τό καταλαβαίνεις.....Καί τό χειρότερο εἶναι νά μή το καταλαβαίνεις ἐπιλεκτικά...

Ποιό "ἐγώ" νά διαλέξω?..Τό "ἐγώ"δέν τό ξεφορτωνόμαστε.....Εἶναι τό μεγαλλίτερο κομμάτι τοῦ ἑαυτοῦ μας....Κι αὐτό τό διαχειριζόμαστε ἀνάλογα.....Νά διαλέξω τό δικό σου καί νά περνάω καλά κι ὅ,τι μοῦ φταίει νά τό βρίζω κι ὕστερα νά τό ξεφορτώνομαι καί νά λέω "ναί, εἶμαι τό θῦμα, ἄρα ὁ κάτοχος τῆς ἀθωότητας, μά τά ἔχω ὅλα γραμμένα καί προχωράω" ??

Νά διαλέξω τό δικό μου "εγώ"??...Ναί καί πάλι ναί.....Τί σόι "ἐγώ" θά εἶχα ἄν δέν μέ διάλεγα?....Ἐκεῖ, νά στίβω τό μιαλό μου, νά ψάχνω, νά αρνοῦμαι τό σκότωμα τοῦ χρόνου, νά ἀπεχθάνομαι νά μιλάω γιά νά ἀδειάζω ὅ,τι σαβούρα κουβαλάει ὁ ἐγκέφαλός μου μόνο καί μόνο γιά νά ἔχω τή θέση τοῦ  τάχα σοβαροῦ ὁμιλητή ἐπεκτείνοντας τή γαρνιρισμένη βλακεία μου...

Νά μήν ἰσχυρίζομαι πώς τά ἔχω ὅλα γραμμένα, ἀφοῦ θά ἔρθει ἡ στιγμή πού θά πέσω στήν ἀντίφαση.....Δέν ἀπαξιώνω κανέναν ἀκόμα κι ἕναν ἄδικο ἤ ἐκδικητή ἤ μισαλλόδοξο ἤ πονηρό ἤ ὅλα τά ἀτέλειωτα "ἤ" ... 

Νά γίνω ὁ θύτης τῆς βλακείας μου, ὁ διώκτης τῆς μιζέριας μου, ὁ ἀγαπούλης ἑνός περιθωρίου σάν ἀπό τετράδιο, πού γράφει λίγα καί μαθαίνεις πολλά κι ὁ ἀγκαλίτσας τῆς μοναχικότητας αὐτῆς, πού σέ μαθαίνει νά σκέφτεσαι καί νά ἀκοῦς ἥσυχα καί καθαρά...  

Κι ἔτσι λοιπόν ἐσύ εἶσαι σταδιακά ὁ ἄνθρωπος τοῦ πλησίον.....Μπορεῖ καί πραγματικά νά εἶσαι.....Κι ἐγώ κλείνω πόρτες καί νιώθω καί ὄμορφα, γιατί ξεκουράζομαι.....Καί δέν εἶμαι ὁ πλησίον τοῦ πλησίον...Τελικά δέν ὑπάρχει σύγκριση ἀνάμεσα σέ σένα καί μένα.....Εἶναι καθαρά θέμα ἐπιλογῆς...

Στό τέλος κρίνουμε ποσοστιαῖα καί προσαρμοζόμαστε στό μέγεθος πού ἐπιλέγουμε....Κι ἔχουμε, ἄς ποῦμε, πλειοψηφία καί μειοψηφία..."Σέρνει ὁ Γιάννης τό Γιαννάκη, κι ἡ Γιαννάκαινα τὀ Γιάννη.."... 

Ἐπιλέγω τό μικρό ποσοστό.....Αὐτό πού γιά νά τό δεῖς ἤ πρέπει νά φορᾶς γυαλιά ἤ νά βαρεθεῖς καί νά τό κοιτάξεις... Δέν ξεχειλώνει, δέν παραμορφώνεται, δέν ἀλλοιώνεται, δέν θορυβεῖ, δέν ἀντιφάσκει, διαλέγει καί ἐπιλέγει,  ὄχι ἐπειδή εἶναι λίγο ἤ μικρό, ἀλλά ἐπειδή εἶναι σοβαρά  ἐπιλεκτικό .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου