Σήμερα πῆγα τή φίλη μου μέχρι τό σταθμό κι ἀπό κεῖ πιά νά γυρίσει πίσω στό χωριό της...Μιά καταπράσινη δαντέλα πού τελειώνει στήν ἀμμουδένια ποδιά τῆς θάλασσας....
"Εἶσαι γνωριμία τοῦ δρόμου" τῆς λέω μέ καμάρι καί ἀγκαλιαζόμαστε...Τή γνώρισα στό δρόμο κοντά στή στάση τοῦ λεωφορείου πρίν τρία χρόνια πηγαίνοντας στό ὀγκολογικό νά ξεκινήσω τίς χημειοθεραπεῖες....Ἐκείνη πήγαινε νά δεῖ μιά γνωστή της....Εἶχε παγωνιά θυμᾶμαι καί τό λεωφορεὶο αργοῦσε τόσο πολύ....
"Μήπως ἔχουν στάση ἐργασίας?",τή ρώτησα καί κουβέντα στήν κουβέντα μέ τό χάλι μου τό μαῦρο, μοῦ χάρισε ἕνα βιβλίο πού τό εἶχε γράψει ἡ ἴδια κι ἀνταλλάξαμε τηλέφωνα..Ὡςτόσο ἐγώ μέ τήν ταλαιπωρία μου τήν ξέχασα σύντομα....
Ἐκείνη ὅμως δέν μέ ξέχασε....Πολύ σύντομα μέ πῆρε τηλέφωνο κι ὅταν σιγά-σιγά αἀόκτησα πάλι ανθρώπινη ὅψη, βγήκαμε γιά καφέ στον Πειραιᾶ....Ἀπό τότε δέσαμε....Ἁπλή, πραγματικά ἁπλή...
Τό τελευταῖο βράδυ πιά εἴχαμε κουραστεῖ πολύ κι εἴχαμε χυθεῖ κι οἱ δυό στὀν καναπέ μπροστά στήν τηλεόραση, τσιμπολογῶντας ὅ,τι εἶχε περισσέψει ἀπ τή σαβουροφαγία μας..Δέν μπορούσαμε νά ἀρθρώσουμε λέξη..
"Φιλενάδα" μοῦ λέει,"θά χρειαστοῦμε ὑπότιτλους ἔτσι ὅπως μιλᾶμε"..
-"Αυτό" , τῆς λέω σκασμένη ἀπ τό γέλιο," ἤ πού δέν μπορῶ νά σηκωθῶ νά ἑτοιμάσω τά σκεπάσματα? ..Ποιός πάει τόσο δρόμο τώρα? Δέν καλεῖς ἕνα ῥάδιο-ταξί νά μᾶς πάει μέχρι τήν κρεβατοκάμαρα?"..Ἄλλος ξεσηκωμός γέλιου....
Καί πές-πές,γέλιο στό γέλιο, τακτοποιήθηκαμε καί "ὅ,τι χρειαστεῖς τό βράδυ" τῆς λέω "κάνε μου ἀναπάντητη"..Φεύγοντας πιά συγκινηθήκαμε πολύ..Τό καλοκαίρι θά πάω ἐγώ ἐκεῖ νά σαπίζουμε ὅλη μέρα στήν παραλία, στά πράσινα καί στά γαλάζια..
Τελικά τό δικό μου κριτήριο μέ ὁδήγησε συχνά σέ λάθος ἐπιλογές μέ ἐπώδυνα ἀποτελέσματα..Τό οὐρανοκατέβατο εἶχε τή χάρη..
Καλό μεσημέρι σέ Ὅλους..
"Εἶσαι γνωριμία τοῦ δρόμου" τῆς λέω μέ καμάρι καί ἀγκαλιαζόμαστε...Τή γνώρισα στό δρόμο κοντά στή στάση τοῦ λεωφορείου πρίν τρία χρόνια πηγαίνοντας στό ὀγκολογικό νά ξεκινήσω τίς χημειοθεραπεῖες....Ἐκείνη πήγαινε νά δεῖ μιά γνωστή της....Εἶχε παγωνιά θυμᾶμαι καί τό λεωφορεὶο αργοῦσε τόσο πολύ....
"Μήπως ἔχουν στάση ἐργασίας?",τή ρώτησα καί κουβέντα στήν κουβέντα μέ τό χάλι μου τό μαῦρο, μοῦ χάρισε ἕνα βιβλίο πού τό εἶχε γράψει ἡ ἴδια κι ἀνταλλάξαμε τηλέφωνα..Ὡςτόσο ἐγώ μέ τήν ταλαιπωρία μου τήν ξέχασα σύντομα....
Ἐκείνη ὅμως δέν μέ ξέχασε....Πολύ σύντομα μέ πῆρε τηλέφωνο κι ὅταν σιγά-σιγά αἀόκτησα πάλι ανθρώπινη ὅψη, βγήκαμε γιά καφέ στον Πειραιᾶ....Ἀπό τότε δέσαμε....Ἁπλή, πραγματικά ἁπλή...
Τό τελευταῖο βράδυ πιά εἴχαμε κουραστεῖ πολύ κι εἴχαμε χυθεῖ κι οἱ δυό στὀν καναπέ μπροστά στήν τηλεόραση, τσιμπολογῶντας ὅ,τι εἶχε περισσέψει ἀπ τή σαβουροφαγία μας..Δέν μπορούσαμε νά ἀρθρώσουμε λέξη..
"Φιλενάδα" μοῦ λέει,"θά χρειαστοῦμε ὑπότιτλους ἔτσι ὅπως μιλᾶμε"..
-"Αυτό" , τῆς λέω σκασμένη ἀπ τό γέλιο," ἤ πού δέν μπορῶ νά σηκωθῶ νά ἑτοιμάσω τά σκεπάσματα? ..Ποιός πάει τόσο δρόμο τώρα? Δέν καλεῖς ἕνα ῥάδιο-ταξί νά μᾶς πάει μέχρι τήν κρεβατοκάμαρα?"..Ἄλλος ξεσηκωμός γέλιου....
Καί πές-πές,γέλιο στό γέλιο, τακτοποιήθηκαμε καί "ὅ,τι χρειαστεῖς τό βράδυ" τῆς λέω "κάνε μου ἀναπάντητη"..Φεύγοντας πιά συγκινηθήκαμε πολύ..Τό καλοκαίρι θά πάω ἐγώ ἐκεῖ νά σαπίζουμε ὅλη μέρα στήν παραλία, στά πράσινα καί στά γαλάζια..
Τελικά τό δικό μου κριτήριο μέ ὁδήγησε συχνά σέ λάθος ἐπιλογές μέ ἐπώδυνα ἀποτελέσματα..Τό οὐρανοκατέβατο εἶχε τή χάρη..
Καλό μεσημέρι σέ Ὅλους..
28 Μαρτίου 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου