Εἶναι ἕνας μικρούλης στό δίπλα τετράγωνο χαμηλά στήν κατηφόρα..Ἡ μαμά,τά τρία ἀδελφάκια καί οἱ γαμπροί..Ὁ μικρούλης κάθε φορά μόλις μέ δεῖ,τρέχει καί σκαρφαλώνει στό πόδι μου σά νά 'μαι δέντρο.
Ἔχω ἕτοιμη τήν ἀγκαλιά καί χώνεται μέσα κι ἀρχίζει τίς τσαχπινιές..Ἀνοίγει ανάσκελα χεράκια,ποδαράκια καί περιμένει....Χαϊδεύω λαιμουδάκι, μετά μαγουλάκια, μετά στηθάκι καί κεῖνο ἔχει βάλει τό μοτεράκι του στόν ἄσπρο του λαιμό νά δουλεύει κι ἀκούγεται τό γουργουρητό σάν ἐργοστάσιο....
Κοιλίτσα δέ χαϊδεύω...Ἅμα τά χαϊδεύεις στήν κοιλίτσα τά γατάκια,γαργαλιοῦνται καί σέ κλωτσᾶνε σαν άλογα..Μοῦ παίρνει τό χέρι κι ἀρχίζει νά μοῦ πλένει τά δάχτυλα ἕνα-ἕνα μέ τό ρόζ άγκαθωτό πανάκι του...Μέ κοιτάζει ὅλο σκέρτσο, σχεδόν μοῦ μιλάει μέ τά ματάκια του: "Πρῶτα θά πλύνω αὐτό, μετά τό δίπλα, μετά θά δαγκώσω λιγάκι τό παραδίπλα καί θά τό πλύνω κι αὐτό.Ἐντάξει?"..
Κι ὕστερα "ὁ μικρός ἀγαπουλίτσας σηκώνεται ὄρθιος στήν ἀγκαλιά μου ἕτοιμος νά μοῦ δώσει τό μεγάλο δῶρο τῆς καρδούλας του, τό "μπούπ" τῆς μυτούλας..Το boop ὅπως γράφεται, μύτη μέ μύτη, εἶναι τό φιλί τῆς γάτας..Δέν εἶναι τό παντοφλέ τοῦ σκύλου,τὀ γεμάτο ὑγρασία καί διαχυτικότητα, πού τήν ἴδια κιόλας στιγμή, σοῦ ἔχει ὑπογράψει συμβόλαιο αἰώνιας ἀγάπης..
Τῆς γάτας εἶναι διακριτικό, τσιγκούνικο, στιγμιαῖο κι ἄν θές νά μάθεις ἄν σ' ἀγαπάει, μαδᾶς μαργαρίτες....Ἀλλά αὐτό τὀ στιγμιαῖο μπουπ, σ' ἔχει γεμίσει μέ μιά πολλή μεγάλη δόση τρυφερότητας.....
Ὁ μικρός γκριζόασπρος ἀγκαλίτσας ἀπολάμβανε τά χάδια καί τά γλυκόλογα καί μόλις μᾶς κοίταξε ὁ ἥλιος γιά λίγο μέσα στή συννεφιά, εἶδα ὅτι τό γκρίζο χρῶμα τοῦ μικροῦ, ἔκανε κόκκινα ρεφλέ σάν τή χέννα...Δέν τό εἶχα ξαναδεῖ σέ γκρίζα γάτα..
Θά μοῦ πεῑς ἴσως, "ἐδῶ ὁ κόσμος καίγεται καί ἡ γριά χτενίζεται."..Κάτι τέτοιο.....
Ἕνας ἄνθρωπος πού ἔχει ζήσει δύσκολα καί πολύπλοκα, βλέπει τό ἁπλό, τό μικρό, τό πηγαῖο καί ξεκουράζεται..Ἡ μικρή ἔκπληξη εἶναι πάντα μεγάλη ἔκπληξη..Εἶναι ἕνα δωράκι πού σοῦ δίνει κάθε στιγμή χαρά..
Καλημέρα νά ἔχουμε μέ ἀγάπη
Ἔχω ἕτοιμη τήν ἀγκαλιά καί χώνεται μέσα κι ἀρχίζει τίς τσαχπινιές..Ἀνοίγει ανάσκελα χεράκια,ποδαράκια καί περιμένει....Χαϊδεύω λαιμουδάκι, μετά μαγουλάκια, μετά στηθάκι καί κεῖνο ἔχει βάλει τό μοτεράκι του στόν ἄσπρο του λαιμό νά δουλεύει κι ἀκούγεται τό γουργουρητό σάν ἐργοστάσιο....
Κοιλίτσα δέ χαϊδεύω...Ἅμα τά χαϊδεύεις στήν κοιλίτσα τά γατάκια,γαργαλιοῦνται καί σέ κλωτσᾶνε σαν άλογα..Μοῦ παίρνει τό χέρι κι ἀρχίζει νά μοῦ πλένει τά δάχτυλα ἕνα-ἕνα μέ τό ρόζ άγκαθωτό πανάκι του...Μέ κοιτάζει ὅλο σκέρτσο, σχεδόν μοῦ μιλάει μέ τά ματάκια του: "Πρῶτα θά πλύνω αὐτό, μετά τό δίπλα, μετά θά δαγκώσω λιγάκι τό παραδίπλα καί θά τό πλύνω κι αὐτό.Ἐντάξει?"..
Κι ὕστερα "ὁ μικρός ἀγαπουλίτσας σηκώνεται ὄρθιος στήν ἀγκαλιά μου ἕτοιμος νά μοῦ δώσει τό μεγάλο δῶρο τῆς καρδούλας του, τό "μπούπ" τῆς μυτούλας..Το boop ὅπως γράφεται, μύτη μέ μύτη, εἶναι τό φιλί τῆς γάτας..Δέν εἶναι τό παντοφλέ τοῦ σκύλου,τὀ γεμάτο ὑγρασία καί διαχυτικότητα, πού τήν ἴδια κιόλας στιγμή, σοῦ ἔχει ὑπογράψει συμβόλαιο αἰώνιας ἀγάπης..
Τῆς γάτας εἶναι διακριτικό, τσιγκούνικο, στιγμιαῖο κι ἄν θές νά μάθεις ἄν σ' ἀγαπάει, μαδᾶς μαργαρίτες....Ἀλλά αὐτό τὀ στιγμιαῖο μπουπ, σ' ἔχει γεμίσει μέ μιά πολλή μεγάλη δόση τρυφερότητας.....
Ὁ μικρός γκριζόασπρος ἀγκαλίτσας ἀπολάμβανε τά χάδια καί τά γλυκόλογα καί μόλις μᾶς κοίταξε ὁ ἥλιος γιά λίγο μέσα στή συννεφιά, εἶδα ὅτι τό γκρίζο χρῶμα τοῦ μικροῦ, ἔκανε κόκκινα ρεφλέ σάν τή χέννα...Δέν τό εἶχα ξαναδεῖ σέ γκρίζα γάτα..
Θά μοῦ πεῑς ἴσως, "ἐδῶ ὁ κόσμος καίγεται καί ἡ γριά χτενίζεται."..Κάτι τέτοιο.....
Ἕνας ἄνθρωπος πού ἔχει ζήσει δύσκολα καί πολύπλοκα, βλέπει τό ἁπλό, τό μικρό, τό πηγαῖο καί ξεκουράζεται..Ἡ μικρή ἔκπληξη εἶναι πάντα μεγάλη ἔκπληξη..Εἶναι ἕνα δωράκι πού σοῦ δίνει κάθε στιγμή χαρά..
Καλημέρα νά ἔχουμε μέ ἀγάπη
6 Μαρτίου 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου