Τά τρία θαυμαστικά...

"Μήν ἀπελπίζεσαι, ἔχε πίστη!!!"...Ναί, μέ τρία θαυμαστικά...Πού τό σκέφτομαι σάν Θεία ἀπαίτηση, κάτι σάν "Ἐδῶ εἶμαι πάντα, ἀπαιτῶ νά μέ πιστεύεις γιατί ὅλα τά ὁρίζω..."...Τό σκέφτομαι ἔτσι ἀδέξια μά καί τό θέλω, γιατί αὐτή ἡ ἀπαίτηση, πού τή λέω ἐγώ ἀπαίτηση, εἶναι ἡ πιό δυνατή, ἡ πιό άληθινή, ἡ πιό ἀγαπητική, πού δίνει μόνο πίστη, ἐλπίδα καί ἐμπιστοσύνη...

Αύτό τό μήνυμα διάβασα σήμερα  κι ὕστερα εἶδα καί τά εὐχητήρια σλογκανάκια "εὐλογημένο μῆνα, ὄμορφο Σεπτέμβρη, ἀγάπη, εἰρήνη..." κι ἄλλα, κι ἄλλα..

Προσπάθησα νά τά κρατήσω γιά τή διαδρομή τῆς ἡμέρας, ἀλλά τίποτα...Σκέφτηκα πώς αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, πού εὔχονται, κι ἐκεῖνοι τό ἔχουν ἀνάγκη καί τό ἐλπίζουν καί τό παρακαλοῦν...Κι ὅμως δέν πίστεψα τίποτα....Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού εὐχήθηκαν, σίγουρα, λέω γώ τώρα, θά ἔνιωσαν ὄμορφα....Ἕνωσαν τίς εὐχές τους καί αἰσθάνθηκαν πιό δυνατοί..

Ἔστειλα νοερά ἕνα μου χαμόγελο κι εἶπα μέσα μου "εἴσαστε ὄμορφοι κι εὐγενικοί μά δέν σᾶς πιστεὐω...Λέτε τήν ἀλήθεια, μά δέν σᾶς πιστεύω...Μή σταμᾶτε νά εὐχόσαστε κι ἄς μή σᾶς πιστεύω..."...

Κράτησα γιά τή διαδρομή τῆς ἡμέρας τό "Μήν ἀπελπίζεσαι, ἔχε πίστη!!!", μέ τά τρία θαυμαστικά...Αὐτό τό πίστεψα γιατί δέν ἦταν εὐχή....Ἦταν κάτι δεδομένο, πού δέν μοῦ ἄφησε περιθώριο ἀμφιβολίας καί ἀμφισβήτησης...Δέν μοῦ ἔδωσε καμμία ἀφορμή νά ἀνταποκριθῶ εὐχητικά, παρά μόνο νά πῶ "Ναί !!!", μέ τρία θαυμαστικά..

Εἶναι ὄμορφες οἱ εὐχές,γιατί θυμίζουν οἱ ἄνθρωποι ὁ ἕνας τήν ἐλπίδα στόν ἄλλο καί τή μοιράζονται...Κάπου θά ὑπάρχουν κι ἄλλοι σάν καί μένα, πού χαμογελοῦν μελαγχολικά στίς εὐχές σάν νά διαβάζουν τό τέλος τοῦ παραμυθιοῦ "καί ζήσανε αὐτοί καλά καί μεῖς καλλίτερα"...Κι ὕστερα κρύβουν τό παραμύθι στό χρονοντούλαπο..

Γιά μένα, αὐτοί οἱ ἄλλοι, κρατεῖστε τό "Μήν ἀπελπίζεσαι, ἔχε πίστη!!!", μέ τά τρία θαυμαστικά κι ὅλες οἱ εὐχές θά κρατηθοῦν ζωντανές μέσα στό πέρασμα τοῦ χρόνου....Δόξᾳ τῷ Θεῷ!!!..Μέ τρία θαυμαστικά...

1 Σεπτέμβρη 2017