Ἕνα παλληκάρι γνώριμο πιά, ἀνάμεσα στά πρόσωπα πού γυμναζόμαστε μαζί στό χῶρο, μοῦ εἶπε μέ χαμόγελο: "Εχεις γραμμώσει φανή γιά τά καλά...Τώρα θά ἔχεις πολλά φλέρτ.."...Τό κοίταξα στά παιχνιδιάρικα μάτια του καί γέλασα ζωηρά, κι αὐτό πού σκέφτηκα ἦταν ὁ θάνατός μου...
Δέν εἶναι ὁ θάνατος, πού φλερτάρω, μά τόν σκέφτομαι αὐθόρμητα....Κάποιοι ἄνθρωποι, μεγαλλίτεροι στήν ἠλικία ἀπό μένα, ὀργανώνουν ἀκόμα τή ζωή τους καί ὀνειρεύονται καί καταστρώνουν σχέδια γιά τό μέλλον...Ἔχω ἀκούσει καί κάποιους πού λένε ὅτι δέν φοβοῦνται τόν θάνατο...Κάποιοι ἄλλοι μιλᾶνε τόσο ἄνετα γιά τήν ψυχή, λές καί τήν ἔχουν στήν ἀτζέντα τους....
Καί πολλοί ὄντως πού ἀπέχουν άπό μεγάλες ἔννοιες, φλερτάρουν, ὁ καθένας μέ τόν τρόπο του, γι'αύτό πού ζητάει ἤ ψάχνει ἤ θέλει νά διασκεδάσει μπαλώνοντας τήν ὑπόλοιπη ζωή, ὅσο κρατάει ....
Κι ἐμένα δέν μέ νοιάζει...Μπῆκα καί στό τραῖνο, στό πλοῖο, στό ἀεροπλάνο, στό ἀμαξάκι μου, έκανα καί ποδήλατο καί πατίνια...Κρεμάστηκα στά τρελλά παιχνίδια τοῦ λούνα-πάρκ γιά νά παίξω μέ τόν ἴλιγγο.... Φτάνει...
Δέ μέ νοιάζει....Ἀκούω τά παιδιά, καί τό δικό μου, νά κάνουν σχέδια, νά βάζουν προοπτικές, στόχους, σκοπούς κι αὐτό εἶναι ἡ χαρά μου...Γεμίζω μέ τό δικό τους "αὔριο", μέ δικές τους εἰκόνες καί μέ χορταίνει... Ἀκούω τά ἀστεῖα τους, πού εἶναι γεμᾶτα χαριτωμενιά καί ποτίζομαι λίγο σά γλάστρα...
Κι ὕστερα μέσα μου μιλάω καί λέω,"Θεέ μου, τί νά σκέφτονται γιά Σένα?...Τί τούς δίνουμε άπό Σένα?.."...Καί μέ πιάνει μιά ντροπή, γιατί ἔχουν Θεό μέσα τους κι ἐγώ δέν ξέρω νά τό δῶ....Ὅπως καί γώ εἶχα σάν καί κεῖνα καί δέν τό ἔβλεπε κανεἰς....
Τί νά τό κάνω λοιπόν τό φλέρτ, αφοῦ δέν ταξιδεύω πιά στή γῆ....Ἀλλοῦ κοιτάζω καί τό ἀγαπάω καί τό φοβᾶμαι....Ὅπως ὅταν ἔμπαινα μικρό στήν ἐκκλησία καί κοίταζα ψηλά στόν τροῦλλο καί ἔβλεπα τόν Παντοκράτορα νά μέ κοιτάζει καί νά κοιτάζει ταυτόχρονα ὅλο τόν κόσμο ....
Γι'αὐτό θέλω νά ζήσω, γι' αὐτό "γραμμώνει" ἡ φανή, ὁπως μοῦ εἶπε χαρακτηριστικά τό παλληκάρι....Νά κάνω κήρυγμα?...Ντροπή!.... Νά μέ διαβάσει καί τό δικό μου παιδί καί νά γίνω "ρόμπα ξεκούμπωτη"?...
Ἔχει γεμίσει τό facebook μέ κήρυκες ἁγιοπνευματικῆς ζωῆς, κύρηκες μετανοίας καί ἀγάπης, ἐπίμονους καί καθημερινούς, κι ὅταν διαπίστωσα ὅτι αὐτοί οἱ κήρυκες ρίχνουν κλινοσκέπασμα μέ χρυσοκέντητο βολάν στήν ἄκαμπτη καμπούρα τῆς ζωῆς τους, γιά νά κερδίσουν θαυμασμό, μοῦ εἶπα ξανά καί ξανά: "Ντροπή, χαζή μου φανή... Ἔξω, ἔξω, νά γραμμώσεις....Μίλα ἀπό σένα καί καλλίτερα νά εἶσαι βαρετή παρά ὑπερφίαλη.."
Ὁ Θεός εἶναι Ἀληθινός μά εἶμαι πολύ ψεύτρα γιά νά τό ἀποδείξω....Καί εἶμαι ψεύτρα, ὄχι γιατί λέω ψέμματα, ἀλλά γιατί ἡ ζωή ἡ ἴδια θά μέ βγάλει ψεύτρα....Νά 'ναι καλά τό παλληκάρι πού μέ πείραξε καλοπροαίρετα καί χωρίς νά τό ξέρει κάτι καλό μέ δίδαξε....Νά ποιοί εἶναι οἱ κήρυκες τῶν κηρύκων... Τά παιδιά μας...
31 Αὐγούστου 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου