Ἀγάπη χωρίς προϋπηρεσία

Σἠμερα στό γυμναστήριο εἶχα μιά ὀλιγόλεπτη συζήτηση μέ μιά μαμά τήν ὥρα πού κάναμε διάδρομο...Ἐγώ εἶχα γκάζια καί κείνη πήγαινε ἀργά....Αὐτό δέν τό γράφω γιά νά συγκριθῶ μαζί της καί νά καταλήξω ὅτι εἶμαι πιό γρήγορη...Τό γράφω γιατί ἡ ἔνταση μέ βοήθησε νά μή σταματήσω τό διάδρομο καί ξεφωνίσω ἔκπληκτη...

Θά μποροῦσα καί νά παρεξηγηθῶ, ἀλλά εἴμαστε ἄνθρωποι ὁ καθένας μέ τά δικά του βιώματα, ὁπότε καλό εἶναι σέ αὐτό τό χῶρο, πού βλεπόμαστε συχνά, νά εἶμαι συνετή καί συγκρατημένη καί νά σέβομαι τή διαφωνία, ὅπως καί τή συμφωνία...

Ἡ μαμά αὐτή λοιπόν ἔλεγε πώς θά ἤθελε ἡ κόρη της νά κάνει δεσμό σοβαρό μετά τά δεκαεννιά, γιά νά ἔχει ὡριμότητα ..Μέχρι ἐκεῖ συμφώνησα μαζί της καί αὐθόρμητα τῆς εἶπα πώς κι ἡ δικιά μου κόρη μέ τόν ἴδιο τρόπο λειτούργησε κι ἔτσι ἔχει μιά πολύ ὡραία σχέση γεμάτη ἀγάπη, συννενόηση καί ἐμπιστοσύνη...

"Δηλαδή μπορεῖ καί νά παντρευτοῦνε?", μέ ρώτησε...

-"Βέβαια" τῆς λέω, "ὅταν τακτοποιηθοῦν ἀπό τίς σπουδές τους καί νιώθουν ἕτοιμοι.."...

-"Ἄααααα ὄχι, μή τήν ἀφήσεις...Τί τόν πρῶτο πού γνώρισε θά παντρευτεῖ?..Πρέπει νά γνωρίσει καί ἄλλους, νά ἀποκτήσει πείρα, ἀλλιῶς δέν θά πετύχει.."...μοῦ εἶπε κοιτάζοντάς με ἔντονα μέ πολλή σιγουριά...

Ἐδῶ, σέ αὐτό τό σημεῖο ἔνιωσα σά νά μοῦ ἄδειασαν στό κεφάλι ἕναν κουβᾶ μέ κρύο νερό...

-"Ὄχι καί σέ καμμία περίπτωση", ἀπάντησα τόσο δυνατά σάν νά εἶχα καταπιεῖ "ντουντούκα" καί κεῖ δυνάμωσα τήν ταχύτητα στό διάδρομο γιά νά μήν θυμώσω....

Καί συνέχισα: "Ἄμα ἡ κόρη σου καί τό κάθε κορίτσι προβάρει τούς ἄντρες ὅπως τό τζίν στό δοκιμαστήριο, δέν θά ἀποκτήσει πείρα....Φθορά θά ἀποκτήσει, φθορά ψυχοσωματική, γιατί θά δίνεται καί μετά θά πληγώνεται....."...

 Ἡ ἀγάπη  εἶναι πολύ εὐαἰσθητη....Χαίρεται καί λυπᾶται εὔκολα...Καί μετά πονάει πολύ....

Γιά μένα δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό  περιπλανήσεις γιά νά ἀποκτήσει πείρα....Ἡ ἀγάπη εἶναι τό θεμέλιο πού χτίζεται κάθε μέρα καί στά δύσκολα καί στά εὔκολα καί στά ὄμορφα καί στά ἄσχημα....Καί δυναμώνει καί στερεώνεται καί ὡριμάζει καί δέν κραυγάζει μέ συλλογές ἐμπειριῶν... 

Οὔτε σκορπίζεται, οὔτε χωρίζεται, οὔτε σπαταλιέται γιά νά καταλήξει νά γίνει ἕνα μέτρο σύγκρισης γιά μιά τελική πρόβα νυφικοῦ....Αὐτό δέν εἶναι ἀγάπη...Εἶναι ἡ "λυπητερή" ὅταν τελειώνει ἔνα γλέντι καί ζητᾶς ἀπό τό σερβιτόρο τό λογαριασμό....

Γύρισα τό πρόσωπο νά τήν κοιτάξω στά μάτια κρατῶντας τό μπράτσο τοῦ διαδρόμου γιά νά μή χάσω τήν ἰσορροπία μου καί σκορπίσουν τά ἀπογοητευμένα μου κομμάτια, καί τήν εἶδα ἐλαφρά κατσουφιασμένη ...

Ἔκλεισε τό μηχάνημά της καί μοῦ εὐχήθηκε καλή συνέχεια μέ πολλή ἡρεμία...Ἔτσι ἔδειχνε τουλάχιστον..

Ἐμένα μοῦ ἄρεσα ὅμως κι ἄς μήν ἄρεσα, γιατί γιά μένα ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ζωή τοῦ Αὔριο καί τοῦ Πάντα γιά πάντα.. Βέβαια ἐκείνη σάν μαμά, μπορεῖ νά εἶναι ἔτη φωτός καλλίτερη ἀπό μένα..Καί τόν τελευταῖο λόγο τὀν ἔχουν τά κορίτσια μας κι ὄχι ἐγώ ἤ ἐκείνη....

Ἁπλά γιά μένα ὅπως ἡ φιλία μπορεῖ νά κρατήσει μιά ζωή, ἄλλο τόσο μπορεῖ καί ἡ σχέση τῶν ζευγαριῶν...Δέν χρειάζεται προϋπηρεσία καί βιογραφικό ἐμπειριῶν...Ἀγάπη ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον... Αὐτό...

28 Σεπτέμβρη 2017