Τά κτηνάκια

Τό μαυρούλι ἦταν πολύ μωρό πεταμένο στά σκουπίδια...Ἴσως ἡ ἀπονιά νά σημαίνει καί ἄγνοια τοῦ πόνου ἀλλά εἶναι δυστυχῶς φίλη κολλητή τοῦ ἀνθρώπου μέ σκληρή συμπεριφορά...

Τό μάζεψε λοιπόν ἡ κοπέλλα, πού δέν γράφω τί συγγένεια ἔχω μαζί της, γιά νά μή βγεῖ τό καμάρι πάνω ἀπό τήν ἐκτίμησή μου, καί τό μεγάλωσε, τοῦ ἔκανε καί τά ἐμβόλιά του καί τό "μπιμπικοφινίρισμα", ὅπως λέω τή στείρωση, πού πλέον εἶναι ἀπαραίτητη γιά νά προστατεύονται αὐτά τά μικρά πλασματάκια τῶν δρόμων...Καί εἶναι ἕνα κατάμαυρο γυαλιστερό χαριτωμένο "κτῆνος", ὅπως τόν ἀποκαλεῖ χαϊδευτικά ἡ κοπέλλα...

Τό ξανθούλι ἦταν ἕνα γατί τοῦ δρόμου ἀπό αὐτά πού δέν πλησιάζουν ἀνθρώπους καί τρέφονται ἀπό τούς κάδους καί ἀπό τά πιατάκια μέ τό φαγητό, πού ἀφήνουν κάποιοι ἄνθρωποι εὐαισθητοποιημένοι μέ τά ζωάκια στίς αὐλες τους ἤ στά πεζοδρόμια σέ μιά ἀκρούλα...

Κάποιο αὐτοκίνητο τό χτύπησε καί ε[χε πλευρά καί λεκάνη σπασμένα...Δέν μποροῦσε οὔτε να συρθεί στήν ἄκρη τοῦ δρόμου...Θά ἦταν φρικτό τό τέλος μά νά πού ἔτυχε νά εἶναι ἐκεῖ ἡ ἴδια κοπέλλα...Τό μάζεψε μέ πολλή ταλαιπωρία γιατί τό γατί ἦταν σέ κατάσταση σόκ καί τό ἀνθρώπινο ἄγγιγμα τοῦ προκαλοῦσε πανικό ἀνεξέλεγκτο καί πόνο μαζί....Τό πῆγε στό γιατρό, ὅπου δέν χρειάστηκε κάποια ἐπέμβαση κι ἀμέσως μετά στό σπίτι...

Τοῦ ἔβαζε φαγητό καί νερό στήν ἀρχή μέ ταχυδακτυλουργικές κινήσεις γιά νά μή νιώθει τήν παρουσία της ἀπειλητικά...Ὁ γάτος οὔτε πού τά ἄγγιζε...Ἦταν ἀκίνητος καί σοκαρισμένος γιά μέρες...Ἐδῶ χρειαζόταν ὑπομονή.....Νά καί μιά καλή φίλη τοὺ ἀνθρώπου πού δέχεται νά εἶναι κολλητή ἀλλά λίγοι τήν κρατᾶνε κοντά τους....Κι ὅμως αὐτοί οἱ λίγοι δέν ζημιώνονται ποτέ μέ μιά τέτοια πιστή φίλη...

Κι ἔτσι ὁ ξανθός σακατεμένος γατούλης ἄρχισε νά τρώει καί νά νιώθει καλλίτερα..Τά κοκκαλάκια του ἔδεναν μέχρι πιά πού σηκώθηκε καί ἄρχισε νά ἐξερευνεῖ τό σπίτι...Καί μετά ἡ κοπέλλα τόν ἔμαθε νά παίζει καί τοῦ ἄρεσε πολύ....Τοῦ ἔδειξε πόσο ὄμορφο εἶναι τό χάδι καί ἡ ἀγκαλιά καί ξετρελλάθηκε.....Ἄρχισε νά πλησιάζει δειλά-δειλά καί τό μαῦρο "κτῆνος", ἐφαγε καί τίς σχετικές σφαλιάρες τῆς ὑπακοῆς-ἡ φύση κρατάει τήν ἰσορροπία μέ τό δικό της τρόπο- κι ἔκανε καί παιχνιδάκια  μαζί του...

Σέ λίγο καιρό θά κάνει κι αὐτός τά ἐμβόλιά του καί τό "μπιμπικοφινίρισμα"(ἔλα δέν πονάει, λίγη νάρκωση καί σέ δύο λεπτά, σά νά μήν ἔγινε τίποτα)...Καί θά εἶναι ἕνα ξανθό "κτῆνος"..

Δύο τά κτηνάκια λοιπόν πού σώθηκαν..Κι ὑπάρχουν κι ἄλλοῦ, παντοῦ ὑπάρχουν καί πολλοί λένε "ἐδῶ πεθαίνουν ἀνθρωποι, τά γατιά καί τά σκυλιά θά μᾶς νοιάξουν??"...Νά πῶς φοράει ἡ ἀπονιά τή στολή της καί σοῦ κάνει τήν ὄμορφη καί προσηλωμένη  φίλη...

Πλασματάκια τοῦ Θεοῦ....Τούς κάνεις τό καλό γιατί κι αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά χρώματα τῆς ἀγάπης....Μπορεῖ κανείς νά ἀφαιρέσει ἕνα χρῶμα ἀπό το οὐράνιο τόξο?? ..Κανείς.....Πάντα ἔτσι βγαίνει τό οὐράνιο τόξο, μέ ὅλα του τά χρώματα...

Γιά μένα ἔτσι εἶναι καί τό καλό...Δέν σπάει καί δέν χωρίζεται ...Ἄν τό ἔχεις στήν καρδιά σου, τό ἔχεις καί βρίσκει τόν τρόπο νά φανερώνεται...Ναί, καἰ μέ τά κτηνάκια τῆς φωτογραφίας , ὅπως τά ἀποκαλεῖ ἡ κοπέλλα μέ τήν ἀγάπη καί τήν καλωσύνη της...