Σἠμερα εἶχε ἡ ἐκκλησία συλλείτουργο πρός τιμήν τῆς Παναγίας Ὀστρομπράμσκας.....Πολωνοί καί Ἕλληνες ἱερεῖς μαζί καί στίς δύο γλῶσσες....Ἁπλά, φωτεινά καί ἥσυχα....Ναί, τό γράφω, γιατί αὐτές οἱ τρεῖς λεξοῦλες εἶναι σπάνιες γιά μένα σάν συνάντηση ψυχῆς...
Ἡ χλιδή καί ὁ θόρυβος μέ τσακίζουν στά μάτια καί τή σκέψη, εἶναι τό ἐλλάτωμά μου, μά δέν ὑπῆρχε κάτι τέτοιο ....Ὑπῆρχε μιά πολύ ὄμορφη γαλάζια ὀμορφιά καί μιά ἁρμονία ποῦ ἀντανακλοῦσε σεβασμό σιωπῆς καί προσευχῆς....
Ἔβλεπα τίς σημαῖες μας δίπλα-δίπλα, γαλάζιο μέ ἄσπρο ἡ δικιά μας, λευκό μέ κόκκινο ἡ Πολωνική καί στό τελείωμα τοῦ κονταριοῦ καί τῶν δύο, ἀπό ἕνας χρυσός ὀρθόδοξος σταυρός.....Ἐπικρατοῦσε στήν ἀτμόσφαιρα ἕνα γαλανό ἀπαλό χρῶμα... Ἴσως νά ἦταν καί τό γαλάζιο ἀπό τά ἄμφια τῶν ἱερέων...
Γιά μένα ἦταν αὐτό τό Κάτι τῆς Κυριακῆς πού ἔρχεται ξαφνικά στόν κόσμο τόν δικό μου, τόν ἄρρωστο καί χαμογελαστό μαζί, πού ἀναζητάει αὐτά πού δέν γράφω καί δέν λέω, γιατί ὅταν τό κάνω σπανιότατα, δέν ξέρω νά τό κάνω καί φαίνομαι ὁ ἄνθρωπος τῆς πλάνης, ὁ στόχος τῶν παντός καιροῦ πρεπειστῶν καί συμβουλατόρων.....Καλῶς ἤ κακῶς...
Ἦταν μιά πολύ-πολύ ὄμορφη Θεία Λειτουργία.....Δέν χρειαζόταν νἀ ξέρει κανείς πολωνικά ἤ ἑλληνικα μέσα στό Ναό.....Ἡ ἁπλότητα, ἡ προσευχή,ἡ Δοξολογία, ἡ γλυκιά καί σοβαρή ἔκφραση τῶν ματιῶν......Κι ἄλλα κι ἄλλα πού δέν ξέρω νά τά λέω κι οὔτε ξέρω κἄν νά τά σκεφτῶ.....Ἔρχονται μόνα τους καί φεύγουν ἁπαλά ἤ τουλάχιστον ἔτσι θέλω νά πιστεύω, γιατί μόνη μου δέν ξέρω νά κρατήσω τίποτα....
Γιά τήν Παναγία Ὀστρομπράμσκα διάβασα πώς κάποιος εἶχε πάρει κρυφά τήν εἰκόνα καί κάνανε παρακλήσεις στό Ναό ὥσπου μιά μέρα ἡ εἰκόνα ἐπιστράφηκε σέ δέμα καί μέ ἕνα σημείωμα...Ἔχει κι ἄλλα πράγματα γραμμένα πολλά καί ὄμορφα, ἀλλά ὅποιος θέλει, ψάχνει καί βρίσκει.....
Δέν τά ἤξερα κι ἐγώ.....Πρώτη φορά βρέθηκα καί γιά μένα, πού εἶμαι πολύ ἀγκαθωτή στίς κοινωνικές ἐμφανίσεις καί παρουσίες ἦταν πραγματικά Θεῖο Δῶρο....Κι ἄλλο Θεῖο Δῶρο δηλαδή...
Δόξᾳ τῷ Θεῷ....Καλή συνέχεια μας.....
11 Φεβρουαρίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου