Ἐμεῖς πότε θά ντραποῦμε !

"Ψυχή που κάποια απροσδόκητη στιγμή στη ζωή της συναντάει απλανώς και γνωρίζει εκ βαθέων τον Θεό, δεν γίνεται να μη συντριβεί από την αγάπη Του και αναπόφευκτα να μη ντραπεί για την αμαρτία της, με την οποία «πλήγωσε» εξακολουθητικά αυτή την ατραυμάτιστη αγάπη. 

Ψηφιακή ἐλευθερία

Κάποτε πρίν χρόνια, τήν ἐποχή τοῦ λίθου πού λέει ὁ λόγος, μοῦ ἄρεσε νά γράφω...Ἔγραφα, ἔγραφα καί τελειωμό δέν εἶχα....Ἀκόμα κι ὅταν ἤμουν ἀπασχολημένη εἴτε μαθησιακά εἴτε ἐργασιακά, ἔγραφα...Γέμιζα τετράδια κι ὅταν τέλειωναν ἔγραφα ἀκόμα καί σέ χαρτοπετσέτες...

Ἄνθρωποι καί ἄτομα

Ἕνα πρᾶγμα, πού μοῦ ἔχει κάνει ἐντύπωση, εἶναι, πώς, ἀπό τότε πού τό ἴντερνετ ἐνσωματώθηκε πιά μέ τή ζωή μας, ὅλοι μιλᾶνε γιά ἄτομα.....Ἤ σχεδόν ὅλοι......Τό ἄτομο, τά ἄτομα.....

Καλές κυρίες ἐν ὄψει....

Αὐτή ἡ στιγμή εἶναι μιά στιγμή ἀπογοήτευσης μετά ἀπό κάποιο συμβάν πού μοῦ ἔτυχε καί δυστυχῶς κράτησε πολύ...Μία στιγμή ὅμως πού μοῦ ἔδωσε κι ἕνα μάθημα ζωῆς ἀκόμα...

Παραμυθάκι μέ οὐρά..

Μιά φορά κι ἕναν καιρό ἦταν μιά οὐρίτσα..Ἕνα πολύ γνωστό ἀγαπισιάρικο καί ἀγαπητικό ζωάκι εἶχε αὐτή τήν οὐρίτσα..Ἦρθαν κάποια παιδάκια καί κάθησαν γύρω ἀπό τήν οὐρίτσα..Μαζί τους ἦρθαν καί μερικά looney tunes...

Ραντεβοῦ μέ τήν Ἄνοιξη

Ἄλλη μιά φωτογραφία πού τράβηξα ἀπό τήν τηλεόραση χαζεὐοντας μιά παλιά ἑλληνική ταινία....Σά νά ἤμουν ἐκεῖ, αὐτός καί πιό πολύ ἡ φαντασία μου, ἡ σιωπηλή μου φλυαρία....Μιά σκοτεινή φιγούρα στό δέντρο νά αἰωρεῖται καί νά μοῦ τραγουδάει "ἡ ζωή εἶναι ὡραῖα".....Νά εἶμαι μέ πρόσωπο σοβαρό καί σχεδόν ἀγαλματένιο, νά μή μέ ζωγραφίζει μέ γραμμές ἡ ἔκφρασή μου, νά μή μπορεῖ νά μέ προδώσει, παρά νά προδωθῶ μόνη μου ἄν θέλω...

Δεκαπενταύγουστο 2018

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι φρόνιμοι καί σοβαροί, πού εὔχονται ἥσυχα καί καρδιακά....Οὔτε γαλαζολούλουδα καί λικνιστές καρδιές, οὔτε μεγᾶλα λόγια οὐτοπικά, οὔτε ἀγγελόφτερα μοντέλα νά ἐξορκίζουν μουλωχτά τήν ἄσχημη πλευρά τῆς ζωῆς...