Πηγαίνοντας νά τακτοποιήσω μιά δουλίτσα μου κοντά στήν ἐκκλησία, μπῆκα μέσα νά ανάψω ἕνα κεράκι ..Κοντοστάθηκα κι ἔνιωσα ἡ πιό ἠλίθια χριστιανή τοῦ κόσμου....Γιατί σάν ἄνθρωπος εἶμαι ἐλλιπής,πολύ ἐλλιπής....Στό γυρισμό γιά τό σπίτι μίλησα πιά μέ τόν ἑαυτό μου καί ἀνάσανα....
Δέν ταιριάζω τελικά μέ τή σκέψη νά παρουσιάζω Τά Τοῦ Θεοῦ χωρίς διάκριση καί νά δίνω τίς συμβουλές καί τή σοφία τῶν Ἁγίων, ὄντας ἡ ίδια πάντα ἐλλιπής... Δέν γίνεται....Μπορῶ νά ἔχω ἄποψη ἀλλά ὥς ἐκεῖ καί μέ σύνεση....
Γι' αὐτό καί δέν δέχομαι κηρύγματα διαδυκτιακά ,ὅσο νιώθω τήν ἴδια ἔλλειψη γύρω μου....Δέν μπορῶ νά δημοσιεύω ἐπιδεικτικά στοχεύοντας οὐσιαστικά τό Σταυρό τοῦ Κυρίου, ὅταν δέν ἔχει ἀγγίξει ἔστω ἡ μία μύτη τοῦ ἑνός ἀπό τά τρία καρφιά τό χέρι μου...
Εἶναι ὑπερμέγεθος καί πρέπει νά φανῶ συνετή καί νά μήν παπαγαλίζω μέ γραπτά ἠ προφορικά, κινδυνεύοντας νά πέσω σέ παρερμηνεῖες ἤ σέ φαντασίες τοῦ πονηροῦ, ὅταν φοράει τά "καλά"του γιά νά μοιάζει μέ ἄγγελο..
Τά δικά μου βάσανα εἶναι μοναδικά καί τα δικά σου μοναδικά εἶναι, γι'αύτό δέν θά εἴμαστε ποτέ ἀξιόπιστοι στά Τοῦ Θεοῦ ἀκόμα κι ἄν ξεχειλίσει ὅλο τό ἴντερνετ μέ ὀρθόδοξα ἱστολόγια. ..Γιατί μᾶς δεσμεύει ἡ περιορισμένη κρίση μας καί ἡ ἀνώριμη διάκρισή μας ..
Πῶς να τό κάνουμε?? Ἄλλο ἡ πιστή σιωπή καί ἄλλο ἡ πειθήνια δημοσιότητα....Ἄλλο ἡ Παρουσία του Θεοῦ κι ἄς μή τό βλέπεις κι ἄλλο ἡ γραπτή ἐκφώνηση τοῡ Θεοῡ πού ἐπαναλαμβάνεται συστηματικά καί είσπράττεις τά εὔσημα τῆς παρουσίασης, ἀλλά χάνεις τήν Μοναδικότητα τοῦ Θεού, ἐπειδή κρατᾶς τή δική σου..
Γέμισε τό ἴντερνετ ἱστολόγια κι ὁ ἔνας ἱστολόγος ἀντιγράφει τόν ἄλλον μέ ἤ χωρίς πηγή, ἀνάλογα τί ἐντύπωση θέλει νά κάνει..Ὅλα τά Μυστήρια τοῦ Θεοῦ στό ἴντερνετ, οἱ Προσευχές, οἱ Ἅγιοι,.. Ὅλα.... Ξανά καί ξανά μέχρι πού τά θυμόμαστε πιά κι ἀπ'ἔξω, ἀλλά δέν τά βιώνουμε...
Ἡ ἡσυχία μεταμελεῖται καί η φασαρία διαμαρτύρεται ἀδίκως...Γιά μένα ἠ οὐσία δέν εἶναι νά μαθαίνεις πολλά μέσα στήν πληθώρα τῶν ἱστολογίων, ἀλλά νά μαθαίνεις σωστά.....Καί γιά νά μάθεις σωστά πρέπει νά ἀγωνιστεῖς μέσα στή ζωή...
Ἕνας καλός Πνευματικός, ἡ συγκέντρωση τής προσοχῆς καί τῆς προσευχῆς μέσα στήν Ἐκκλησία καί ἔξω, ἡ οίκογένειά , οί φίλοι, οἱ γνωστοί κι οἱ ἄγνωστοι , τά καλά καί τά στραβά , τά βάσανα καί οἱ χαρές, εἶναι ὑπεραρκετά γιά τήν ἀνθρώπινη σκέψη καί τήν ἀντοχή της μέσα στόν κόσμο, πού δυστυχῶς ἔχει μονίμως τή ῥοπή νά χτίζει τόν πύργο τῆς Βαβέλ νομιζοντας πώς θά φτάσει στό Θεό....
13 Ἀπριλίου 2017
Λίγο καιρό πρίν ὡριμάσει ἡ σκέψη μου νά διαγράψω τό ἱστολόγιό μου "Εν Υπομονή Ακυμάντω"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου