Ποῦ ἀλλοῦ τέτοια ὥρα?.. Στό πάρκο....Ἁπαλή συννεφιά....Τό μεγάλο πλακόστρωτο μπροστά στό γήπεδο ἄδειο....Κάθισα στό παγκάκι ἀκριβῶς στή μέση, ἁπλώθηκα κι ὅλη ἡ ἔκταση ἔγινε τό παρατηρήριό μου μαζί μέ τό βουνό....
"Μάζέψου" εἶπα μέσα μου ἀλλά ἤδη εἶχα φύγει...Εἶχα φτάσει σέ μιά χαράδρα βαθιά, στήν ἀριστερή μεριά τοῦ βουνοῦ, πού δέν εἶχα προσέξει ἄλλες φορές...Ἦταν κλεισμένη ἀνάμεσα σέ πανύψηλα κυπαρίσσια..
"Τώρα θά χτίσω" σκέφτηκα...Κι ἔφτιαξα ἕνα ἐκκλησάκι μικρό μέσα σέ μιά μακρόστενη περιποιημένη αὐλή μέ ἄσπρη καγκελόπορτα κλειδωμένη.....Ἄβατο τό ἐκκλησάκι....Οὔτε ἄνδρες,οὔτε γυναῖκες....Μόνο μιά σιλουέττα πού φροντίζει τό ἐκκλησάκι καί τήν αὐλή καί δέν φαίνεται ἄν εἶναι ἄνδρας ἤ γυναίκα..
Κάθομαι πάνω σέ μιά μεγάλη πέτρα καί δέν ἀναρωτιέμαι γιατί καί πῶς..Ἀφοῦ εἶναι έτσι, ἄς εἶναι ἐτσι....Ὄμορφα πού εἶναι....Κι ὕστερα χαζεύω μέ ἡρεμία τό ζεστό φῶς τῶν κεριῶν πού φαίνεται από τή μισάνοιχτη πόρτα τῆς μικρῆς ἐκκλησίτσας....
Ἡ φαντασία τῆς φαντασίας μου εἶχε μείνει σ'αὐτή τή γαλήνη....Κι ὕστερα πάλι,ἄχ αὐτή ἡ φαντασία μου δέν ἄντεξε....Ἔφτιαξε ἕνα χοντρό, κίτρινο μαλλιαρό γατούλη, πού κοντοστάθηκε, τόν χάιδεψα καί βγῆκε ἔξω ἀπό τήν καγκελόπορτα κι ἄρχισε τά ναζάκια καί τίς ἀγαπουλίτσες....
Ἄχ, φανή μου, πρῶτα βγαίνει ἡ ψυχή καί μετά τό χούι, λέει ἡ παροιμία...Ἐπιστροφή στόν πολιτισμό....Καλή συνέχεια νά ἔχουμε....
"Μάζέψου" εἶπα μέσα μου ἀλλά ἤδη εἶχα φύγει...Εἶχα φτάσει σέ μιά χαράδρα βαθιά, στήν ἀριστερή μεριά τοῦ βουνοῦ, πού δέν εἶχα προσέξει ἄλλες φορές...Ἦταν κλεισμένη ἀνάμεσα σέ πανύψηλα κυπαρίσσια..
"Τώρα θά χτίσω" σκέφτηκα...Κι ἔφτιαξα ἕνα ἐκκλησάκι μικρό μέσα σέ μιά μακρόστενη περιποιημένη αὐλή μέ ἄσπρη καγκελόπορτα κλειδωμένη.....Ἄβατο τό ἐκκλησάκι....Οὔτε ἄνδρες,οὔτε γυναῖκες....Μόνο μιά σιλουέττα πού φροντίζει τό ἐκκλησάκι καί τήν αὐλή καί δέν φαίνεται ἄν εἶναι ἄνδρας ἤ γυναίκα..
Κάθομαι πάνω σέ μιά μεγάλη πέτρα καί δέν ἀναρωτιέμαι γιατί καί πῶς..Ἀφοῦ εἶναι έτσι, ἄς εἶναι ἐτσι....Ὄμορφα πού εἶναι....Κι ὕστερα χαζεύω μέ ἡρεμία τό ζεστό φῶς τῶν κεριῶν πού φαίνεται από τή μισάνοιχτη πόρτα τῆς μικρῆς ἐκκλησίτσας....
Ἡ φαντασία τῆς φαντασίας μου εἶχε μείνει σ'αὐτή τή γαλήνη....Κι ὕστερα πάλι,ἄχ αὐτή ἡ φαντασία μου δέν ἄντεξε....Ἔφτιαξε ἕνα χοντρό, κίτρινο μαλλιαρό γατούλη, πού κοντοστάθηκε, τόν χάιδεψα καί βγῆκε ἔξω ἀπό τήν καγκελόπορτα κι ἄρχισε τά ναζάκια καί τίς ἀγαπουλίτσες....
Ἄχ, φανή μου, πρῶτα βγαίνει ἡ ψυχή καί μετά τό χούι, λέει ἡ παροιμία...Ἐπιστροφή στόν πολιτισμό....Καλή συνέχεια νά ἔχουμε....
3 Ἀπριλίου 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου