Ἡ Κυριακή κλαίει σήμερα ἀπό τά ξημερώματα...Τὀ κήρυγμα στήν ἐκκλησία καιρό τώρα μουδιασμένο.....Θἀ ἔρθουν τά χειρότερα, κοντά μας εἶναι, εἶπε ὁ ἱερέας.....Κι αὐτό γιατί δέν ἀντιδροῦμε σέ τίποτα.....Ὅλα τά δεχόμαστε...
Ὑποχωροῦμε, κλαιγόμαστε, φιλοσοφοῦμε, παρερμηνεὐουμε, ἀπογοητευόμαστε, ἐγκαταλείπουμε καί πόσες ἄλλες λέξεις ἀποτυπώθηκαν στή φτωχή μου μνήμη κι ἔμεινα σά μουτζουρωμένο ἀποτύπωμα τοῦ ἑαυτοῦ μου νά κοιτάζει γύρω μου καί να βλέπει κουρδιστούς ἀνθρώπους....
Ἀνθρώπους συνανθρώπους καί νά νοιώθω ξένη κι ἄχαρη, που κοιτᾶνε τά ρολόγια τους, σιγοψιθυρίζουν, χαμογελάνε....
Ἴσως ἡ δική μου τρέλα ἔχει καγκελόπορτες, εἶναι σέ καραντίνα καί δέ μπορεῖ νά δέσει μέ αὐτή τήν ἀλληλένδετη χαρμολύπη ἑνός καλομαγειρεμένου φαγητοῦ, πού περιμένει στό σπίτι καί μιᾶς ὡρολογιακῆς βόμβας πού χτυπάει ρυθμικά καί νανουριστικά, σχεδόν ἀνέμελα λίγο πρίν σκάσει....
Βροχοὐλα δροσερή σά φθινοπωρινή ἀπό τόν ἑλληνικό οὐρανό καί Καλημέρα μας..
28 Μαΐου 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου