Βοήθειά μας !

Ἡ θάλασσα ἥσυχη καί ζεστή, ἀλλά δέν μέ ξεκουράζει πιά...Τό ἀντίθετο θά'λεγα...Γυρίζω στό σπίτι μέ μιά ἀνακούφιση, σάν νά ἤμουν ξενιτεμένη καί ἐπέστρεψα στήν πατρίδα μου...Φέτος πιάνω τόν ἑαυτό μου ἔντονα νά ἀναζητάει ἐπιλεγμένη ἀπόσταση ἀπό τόν κόσμο...

Δέν ἀντέχω πιά νά βλέπω μόνο ξένους, νά ἀκούω μόνο ξένα καί πρό πάντων δέν ἀντέχω νά εἶναι πλησίον μου....Ἡ σημασία τοῦ "πλησίον" μπερδεύεται μέ τή σημασία τοῦ "πλέον"...Σήμερα τό εἶδα σέ μένα καθαρά.. 

Χρειάστηκε νά μπῶ στό τράμ...Πέρασε ἀπό τήν Ἁγία Φωτεινή, τήν Ἁγία Παρασκευή, τήν Παναγίτσα κι ἔκανα τό σταυρό μου μ'ἕνα "Βοήθειά μας!"μέσα μου...Μιά παρέα νεαρῶν μέ σχολίαζαν γιά ἀρκετό χρόνο στά ἀραβικά...

Δοκίμασε ἕνας ἀπό τούς νεαρούς ἐπί τόπου νά κάνει τόν ἴδιο σταυρό, κοιτάζοντας καί δείχνοντας τό μαῦρο σταυρουδάκι στό λαιμό μου, ἀλλά ἔκανε μιά ἁπλή σταυρωτή κίνηση στό στῆθος του καί μιλοῦσαν, μιλοῦσαν ...

Μιλοῦσαν ἥρεμα, δέν ξερω τί νά ἔλεγαν, ὅμως εἶναι ἡ πρώτη φορά στή ζωή μου πού κάνω τό σταυρό μου καί μοῦ τόν σχολιάζουν μπροστά μου, φανερά μου καί χωρίς νά καταλαβαίνω τά σχόλια....Δέν σημαίνει σώνει καί καλά πώς τά παιδιά κακολογοῦσαν, μπορεῖ ἁπλά νά σχολίαζαν τό "ἁξιοθέατο" γιά κείνους...

Προτιμῶ νά νομίζω ἔτσι...Ἴσως νά μήν ἔχει κἄν σημασία...Ἔνοιωσα σάν νά εἶχα μείνει μόνη σέ ἕναν τόπο, δικό μου τόπο, πού γνωρίζω πολύ καλά ἀπό παιδί, ἀλλά αὐτός ὁ τόπος δέν μέ θυμᾶται πιά...Δέν θυμᾶται τίποτα ἀπό μένα...Ἤμουν σά μιά βάρκα πού τήν ξέβρασε τό κῦμα στά ρηχά, γιατί ἡ θάλασσα δέν θέλει ἄλλο μπλέ κι οὔτε γαλάζιο, κι ἔλεγα ἀκόμα μέσα μου "Βοήθειά μας!".

30 Ἰουνίου 2017