Ὁ φίλος μου ὁ Ἴντερνετ

Ὑπάρχει πλέον μιά ἄγραφη ἐντολή καί ἰδιαίτερα ἐφικτή,  πού πλανιέται στόν ἀέρα καί ἐφαρμόζεται σέ κάθε μεριά τοῦ πλανήτη: "Ἀγάπα τό ἴντερνετ ὡς ἑαυτόν"..

Κάποτε εἶχα μιά φίλη.. Ἀπ'τό λύκειο κρατοῦσε ἡ φιλία...Θυμὰμαι τῆς εἶχα γνωρίσει καί τό ἀγόρι μου, πού τῆς ἄρεσε τόσο πολύ. ὥστε μετά ἀπό δύο χρόνια δέν ἄντεξε καί τόν τύλιξε σάν πιττόγυρο.. Δύο μεγαλειώδη κέρατα στόλιζαν τά πλούσια μαλλιά μου λίγο πιό πάνω ἀπό τό μέτωπο...Κι ἡ χυλόπιττα, πού πήγαινε σετάκι μέ τά κέρατα, μοῦ σερβιρίστηκε καυτή καί μέ τσουρούφλισε...

Κάπως ἔτσι χαλοῦσαν ἀρκετές φιλίες τότε....Εἶχες  ὅμως τήν προσωπική ἐπαφή, πού καλλιεργοῦσε τίς σχέσεις.. Μπορεῖ κάποιες φορές τό κόστος νά ἦταν άκριβό, ἀλλά ἡ ζωή εἶναι δημιουργία καί σοῦ προσφέρεται ἀσταμάτητα καί άκούραστα...

Τώρα πιά δέν χρειάζεται νά καλλιεργεῖς τή ζωή σου καί νά ἀνησυχεῖς ἄν θά πάνε καλά τά πράγματα....Ἦρθε ὁ ἄλλος ἑαυτός ἕτοιμος γιά ὅλα καί γιά ὅλους.. Κάθε ἐπιθυμία, κάθε φαντασίωση, κάθε λέξη, ὅλα στά φτιάχνει ὅπως θέλεις ἐσύ....

Δέν σέ στενοχωρεῖ, δέν σέ κακοκαρδίζει, σέ στολίζει, σέ κάνει ἄρχοντα, σέ φτιάχνει ὅπως σοῦ ἀρέσει, χωρίς κόστος καί χωρις κόπο....Κάθε ὥρα καί κάθε στιγμή ἀκούραστος καί ἀνεξάντλητος φίλος κι  ἑαυτός δικός σου μόνο γιά σένα...

Θυμὰσαι τήν ταινία "Ὁ φίλος μου ὁ Λευτεράκης"?..Ἕνας τέτοιος φίλος ἑαυτός.." Ὁ φίλος μου ὁ Ἴντερνετ"..

Αὐτός ὁ ἑαυτός, ὁ αὐτοκόλλητος φίλος, πού ἀγκάλιασε πολύ κόσμο πιό κοντά στή δική μου γεννιά, τή στερημένη, τήν καταπιεσμένη, τή βομβαρδισμένη ἀπό προκαταλήψεις καί καθωσπρεπισμούς, αὐτός ὁ ἑαυτός, ὁ φίλος ἔπαθε τό ἴδιο, πού εἶχα πάθει τότε..

Τοῦ σέρβιρα τό καυτό πιάτο τῆς χυλόπιττας ἀπό πολύ νωρίς...Δέν μοῦ ταίριαξε....Δέν ἦταν δικός μου....Δέν ἦταν ζωντανός...Δέν μέ ἄγγιζαν οἱ ψεύτικες χαρές του, τά χαζομεγαλεῖα του, οἱ φανταστικές ἀγάπες του, τά πρόσωπα χωρίς πρόσωπο....Ἔμοιαζε σάν κέρινη κούκλα σέ μουσεῖο.. 

Τώρα πιά λέω "δεῖξε μου τό ἴντερνετ, νά σοῦ πῶ ποιός εἶσαι"...Κι αὐτό γιατί, ἄν δέν "ἀγαπάω" τό ἴντερνετ τοῦ ἄλλου, ἄν δέν ἀποδέχομαι ρητά τήν ἰντερνετική κατάσταση πού "ἀγωνίστηκε"κάποιος νά φτιάξει, εἶμαι ἀνεπιθύμητη καί ταυτόχρονα εἶναι καί ὁ ἄλλος ἀπορριπτέος ἀπό μένα, γιατί δέν μπορῶ νά ἀγαπήσω τό ἴντερνετ ὡς ἑαυτόν...

Κάπως ἔτσι  χαλᾶνε οἱ φιλίες τῆς δικῆς μου ἐποχῆς.. Εἶναι πιό εὔκολο καί πιό δύσκολο ταυτόχρονα.. Ὅταν χάνεις ἕναν φίλο ἀπό τή ζωή σου, πληγώνεσαι.....Οἰ πληγές ὅμως ἐπουλώνονται μέ τόν καιρό, γιατί ἡ ζωή σοῦ φέρνει πάντα καινούριες χαρές, ἀρκεῖ νά τίς δέχεσαι..

Ὅταν χάνεις ἕναν φίλο ἀπό τό ἴντερνετ, γιατί τόν γνώρισες μέν καί ἀπό κοντά, ἀλλά δηλώνεις ἄρνηση τοῦ ἰντερνετικοῦ ἑαυτοῦ, δέν πληγώνεσαι...Ἔχεις ἕνα κενό....Καί τό κενό εἶναι ὅπως τό τίποτα...Δέν γεμίζει ποτέ...Εἶναι μονίμως ἄδειο...

Μιά πληγή σοῦ δίνει πάντα τήν ἐλπίδα καί τή θέληση νά ἐπουλωθεῖ....Τό κενό σοῦ δίνει μόνο τίποτα....Τί πιό Τίποτα ἀπό τό τίποτα?

(Χαζεύοντας μιά φωτογραφία στήν Άκαδημίας..)

6 Αὐγούστου 2017