Σήμερα πῆγα πᾶρκο νά χωθῶ καί νά κρυφτῶ στήν καταπράσινη χαράδρα τοῦ βουνοῦ, ἐκεῖ πού ἔχουν φτιάξει τά μάτια μου τή λιμνούλα, τά ζωάκια καί τό ἐκκλησάκι μου... Βρῆκα φτηνά ἀκουστικά μέ στεφάνι , πολύ ἄνετα καί ἄκουγα ρόκ τραγούδια στό κινητό....
" Ἡ μόνη μουσική πού μέ ἐκφράζει γιατί εἶναι ἀτόφια χωρίς ἠλεκτρονικά πρόσθετα, μιλάει γιά πολλά χωρίς νά προσβάλλει μά καί χωρίς νά χαϊδεύει αὐτιά..", εἶπα κάπου ..
Κι ὅμως κι ἐκεῖ ἦρθε ἡ αφορμή, ἡ κακιά ἡ ἀφορμή..
"Τί μᾶς λές ? Οἱ ροκάδες, οἱ ἄθεοι, οἱ μαστούρηδες, οἱ ἀναρχικοί...Δέν διαβάζεις τί γίνεται?"
Καί αἰσθάνθηκα ὅτι ἐπαναλαμβάνεται τό ἴδιο ἔργο ὅπως μέ τό Τζίμη Πανούση τώρα κοντά..
Πρίν λίγο καιρό εἶχα αὐτόν τό διάλογο μέ κάποια πρόσωπα..
-"Τόν ἀντίχριστο, νά τόν ἀφορίσουν, τόν βρωμόστομο,τόν ὑβριστή, τόν ἀναρχικό, τόν.... τόν...."
-"Ρέ παιδιά, δέ νομίζω ὅτι προσβάλλει τά Θεῖα....Ἐμᾶς προσβάλλει γιατί ἐμεῖς συμπεριφερόμαστε ἔτσι.."
-"Μή τά πεῖς πουθενά αὐτά.. Θά σέ βρίσουν καί θά ἔχουν καί δίκιο.." Ἡ τότε ἀπάντηση πού πῆρα καί ντράπηκα πού ὑπῆρχα...
Σήμερα πιά πού τό ἴντερνετ ἔχει γεμίσει ἱστολόγια, σάν τά αὐθαίρετα σπίτια σέ κάθε μεριά τοῦ τόπου, ἐκεῖ θυμήθηκα τό μῆλο τοῦ Τζίμη...Δέν μᾶς ἄρεσε καθόλου ἀλλά μιά χαρά τό ροκανίζουμε...
Πόσοι οἰκοιοποιοῦνται ρᾶσο κρυφά κι ἀπ'τόν ἴδιο τους τόν ἑαυτό μέσα κι ἔξω ἀπό αὐτό τό χῶρο, χωρίς νά τούς ἀνήκει, μόνο καί μόνο γιά νά εἶναι κριτές παντός καιροῦ καί στό τέλος δίκαιοι, φιλάνθρωποι, συγχωρητικοί κι "ἄν εἴπαμε και καμμιά κουβέντα παραπάνω, νερό κι ἁλάτι"..
Ἡ δημοσιογραφία θεωρῶ πώς εἶναι ἕνας τομέας πού ἐκφράζει τά πράγματα ὅπως συμβαίνουν εἴτε ὑποκειμενικά, εἰτε ἀντικειμενικά κατά προσέγγιση......Ἐκεῖ πού στραβώνουν μπορεῖ καί νά ἰσιώνουν.....Καί κεῖ δέ λές ποτέ πώς ὁ δημοσιογράφος φάσκει καί ἀντιφάσκει, γιατί γράφει αὐτό πού γίνεται, ὅπως γίνεται...
Τά ἱστολόγια ὅμως δέν εἶναι ὅλα δημοσιογραφικά.....Εἶναι κι αὐτά πού ξεφυτρώνουν μαζικά σάν τά μανιτάρια καί λές πώς ὁ ἱστολόγος ἀντιγράφει καί δημοσιοποιεῖ αὐτά πού τόν ἐκφράζουν, πού συμφωνεῖ ἤ διαφωνεῖ καί ἔτσι τό ἱστολόγιό του κατά κάποιο τρόπο εἶναι ὁ φακός πού δείχνει τό πρόσωπό του...
Καί ἐνῶ σέ πολλά τέτοια διάβαζα μιά θέση-τσεκούρι γεμᾶτα αἰχμές καί καυστικά δηλητηριώδη λεκτικά βέλη γιά τραγουδιστές καί εἴδη μουσικῆς, μετά άπο κάποιο καιρό, στά ἴδια ἱστολόγια διάβαζα ἐγκώμια συγκίνησης γιά τούς ἴδιους τραγουδιστές τῆς ἴδιας μουσικῆς, πού ἔφυγαν ἀπό τή ζωή.....Ποιός εἶσαι καί τί εἶσαι ? .. Ἀντιγραφή καί ἐπικόλληση εἶσαι..... Κουμπάκια πού μόνο κάνουν "κλίκ"..
Δέν εἶμαι ἡ ἀρμόδια νά ἐπικολλῶ ἀποσπασματικά ἄρθρα ἀναφερόμενη σέ συγκεκριμμένα πρόσωπα, πόσο μᾶλλον στά χωράφια τῆς ἐκκλησίας, πού ὁφείλω κάθε σεβασμό.........
Γι'αὐτό εἶδα τό ἴδιο ἔργο νά παίζεται σά λοταρία μέ τή μνήμη τοῦ Τζίμη Πανούση...
Ἄνθρωποι πού τόν ἔστελναν νοερά στή λαιμητόμο, καί μένα τήν ἠλίθια ἔμμεσα καί τόν κάθε ἕνα ἐλάχιστο μέ τήν ἴδια ἄποψη, σἠμερα ἔχουν ἱστολόγια, ἀντιγράφουν καί δημοσιοποιοῦν τό ἐγκωμιαστικό μέρος τῆς μνήμης τοῦ Τζίμη πού ἔγινε ἀκόμα καί γι'αὐτούς "Τζιμάκος"..
Τί θέλει νά πεῖ ἡ "ποιήτρια"?
Πώς ἡ ὑποκρισία, ἡ διπλοπροσωπία, ἡ ἀπερισκεψία, ὁ εὔκολος ἀνασκολωπισμός καί κατόπιν ἡ ἄφεση ἀμαρτιῶν καί ὁ ἐγκωμιασμός εἶναι αὐτά πού δέν εἶναι σέ θέση νά χαρακτηρίσουν καί νά κατατάξουν ἀνθρώπους ἀνατρεπτικά δημοφιλεῖς, πού φεύγουν ἀπό αὐτή τή ζωή.....Χαρακτηρίζουν καί κατατάσουν αὐτούς, πού ἔχουν τό θράσσος νά φάσκουν καί νά ἀντιφάσκουν δανειζόμενοι μέ χρονική κοπτοραπτική ἄρθρα, πού τό ἕνα ἀναγκαστικά ἀνατρέπει τό ἄλλο κατόπιν γεγονότων ...
Κάθε κατεργάρης στόν πάγκο του, ἀλλά ἔλα πού δέν πάει κανείς καί διεκδικεῖ καί σερβίρει δημοσιογραφία ἀνακατεμένη μέ θεολογία και ἐκκλησία καί "πᾶρε τ'αὐγό καί κούρευ'το καί κάν'του καί χωρίστρα"...
Μόνο μία ἀπάντηση σωστή διάβασα πού μέ ἀφορᾶ καί μᾶς ἀφορᾶ ὅλους ἐμᾶς τούς αὐτόκλητους ἱστολόγους, πού ἄλλοι γράφουν καί ἄλλοι ἀντιγράφουν....Ἄλλοι ἐκφράζουν τόν ἑαυτό τους σωστά ἤ λάθος καί ἄλλοι δανείζονται ξένον ἑαυτό..
Ὀνόματα δέν γράφω κι ὅπως εἶπα δέν εἶμαι ἀρμόδια γιά τίποτα...Ἐκφράζω μόνο ἐμένα..
Ἡ ἀπάντηση πού πῆρα καί μέ ἐκφράζει ἀπόλυτα...
"Ζούμε με αμείωτη βλοσυρότητα και ανεπιείκεια για όλους και για όλα.
Η επιθετικότητα και επίκριση είναι σταθερά το κέντρο της αντίληψής μας και πνευματικά η χωματερή της ψυχής μας.
Μέσα στην αυτοδικαίωσή μας είμαστε νεκροί πολύ πριν τον βιολογικό μας θάνατο.
Όσο ζει ο άλλος που είναι «παράξενος», «ιδιόμορφος», «ανυπόταχτος» και «αντιδραστικός», δε μας χαλάει αλλά μας αγιοποιεί να του ρίχνουμε συνεχώς πέτρες για να φύγει από το σκηνικό της ηθικής επικράτειάς μας.
Αν πεθάνει και φύγει, συνταυτιζόμαστε μαζί του, επιδοκιμάζουμε το έργο και το λόγο του, ίσα για να γίνουμε ευέλικτα αρεστότεροι στον κόσμο που δεν αγαπάει κανέναν επειδή ξεχνάει τους πάντες.
Όποια και να είναι τα ταμπλό της υποκρισίας μας θα είναι πάντα αργά για μας.
Υπάρχουν κάποια «Ουαί» που είναι γραμμένα ανεξίτηλα στα ιερά Ευαγγέλια, τα οποία τα είπε ο Χριστός μόνο για τους υποκριτές και για κανέναν άλλον.
Για τους φαρισαίους και τους υποκριτές, που τόσο πολλές φορές τούς μοιάζουμε και μια χαρά τους φέρνουμε. ......"
Ποῦ νά ψάξω νά βρῶ τέτοια ἀκλόνητη σοβαρότητα νά μάθω νά συγκρατοῦμαι?.... Οὔτε στά κοπτοραπτάδικα τοῦ ἴντερνετ, οὔτε ἔξω στή ζωή... Το γλύψιμο τῆς γλωσσοφαγιᾶς παντοῦ...
Καλή ξεκούραση ...
17 Ἰανουαρίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου