Μιά λέξη πού μέ δίδαξε...

Ἕνα παλληκάρι γνώριμο πιά, ἀνάμεσα στά πρόσωπα πού γυμναζόμαστε μαζί στό χῶρο, μοῦ εἶπε μέ χαμόγελο: "Εχεις γραμμώσει φανή γιά τά καλά...Τώρα θά ἔχεις πολλά φλέρτ.."...Τό κοίταξα στά παιχνιδιάρικα μάτια του καί γέλασα ζωηρά, κι αὐτό πού σκέφτηκα ἦταν ὁ θάνατός μου...

Στίς 27 Αὐγούστου...

Δύσκολη μέρα σήμερα γιά μένα...Συναισθηματικά ἐννοῶ....Ξύπνησα κι ἐρχόταν μόνο του τό κλᾶμμα...Δέν μέ ἐμπόδισε νά πῶ τήν προσευχή μου, νά ἐτοιμαστῶ νά πάω στό γυμναστήριο, νά πιῶ ἀργότερα μέ τήν παρέα μου τό καφεδάκι μου, νά γελάσω καί λίγο...Ὁ κόμπος ὅμως στό λαιμό ὑπάρχει καί οἱ βρύσες εἶναι ὁριακά κλειστές γιά νά μήν ἀνοίξουν καί ξεχειλίσουν τά δάκρυα...

ΤΑ «ΝΑΙ» ΚΑΙ ΤΑ «ΟΧΙ» ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ

Πιστεύω πώς καί οἱ νονοί καί  οἱ γονεῖς, ἀκόμα καί τό περιβάλλον ἑνός μωροῦ, θά ἤθελαν νά γνωρίζουν κάποιες πολύ βασικές ἀλήθειες πού άφοροῦν τή  βάπτιση τοῦ μωροῦ τους καί νά μή βρεθοῦν στή θέση, πού βρέθηκα κάποτε ἐγώ...Νά πλένω τά βαπτιστικά μετά άπό νυχτερινή βάρδια στό Φλοῖσβο σά σεληνιασμένη καί νά φοράω στό μωρό μου χρυσά ζώδια, λίρες, ἀρχικά, ματόχαντρα κλπ, λές κι ἦταν μπιζουτιέρα, ἀκολουθῶντας τή νοοτροπία τοῦ περιβάλλοντος...

Δέν ξύπνησα...

Σήμερα Κυριακή δέν πῆγα στήν ἐκκλησία..Θά εἶναι χαζό νά δικαιολογηθῶ....Κανένα μου πρόβλημα δέν θά μποροῦσε νά μέ ἐμποδίσει.....Κι ἔτσι θά πῶ τή συνηθισμἐνη φράση πώς "μέ πλάκωσε τό στρῶμα"....Δέν ξύπνησα πρωί...

Καί τώρα φανή τί θές νά μᾶς πεῑς? Θά σέ κάνει "ντά-ντά" ὁ Θεός?

Ὄχι! Γιά μένα κανένα Του παιδί δέν χτυπάει ούτε καί με χνούδι....Ἀκόμα κι ὅταν ὅλα μᾶς πᾶνε στραβά κι ἀνάποδα, εἶναι γιατί ἐμεῖς "ὅπως στρώνουμε, κοιμόμαστε" μιά πού ἀναφέρθηκα στόν ὕπνο..

Δικό μου χάσιμο εἶναι.....Ἔχασα αὐτή τήν ἥσυχη γιορτή τῆς Κυριακῆς μου, μέ τήν προσευχή, μέ τό παραπονάκι μου, τή συγγνώμη μου, τό παρακάλι μου, τό δάκρυ μου, τή χαρούλα μου, τήν Πλατυτέρα νά μᾶς ἀγκαλιάζει καί γώ νά κοιτάζω χαζά ἄν εἶναι χαρούμενη καί μέσα μου νά λέω "συγκεντρώσου φανή!", τόν Ἔνθρονο Χριστό μας νά Τοῦ λεω μέ ὅλη τή δύναμη τῆς βουβαμάρας μου "Σέ παρακαλῶ!! Κι ἐγώ, Σέ παρακαλῶ!!"...

Ἔχασα αὐτό τό ζεστό τύλιγμα τῶν Ἀγίων μέ τή σοβαρότητά τους, μέ τή δύναμη τῆς Πίστης καί τῆς Ἀγάπης πού σοῦ στέλνουν καί κεῖνα τά λόγια, "καίτοι σοι παρεστήκασι χιλιάδες ἀρχαγγέλων καὶ μυριάδες ἀγγέλων, τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, ἑξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά" πού μοῦ στέλνουν εἰκόνες, πού δέν τίς χωράω..

Νἀ, τί χάνω, ὅταν δέν πηγαίνω κι εἶναι τά ἐλαχιστότα ἀπό αὐτά πού δέν θά τολμοῦσα νά πῶ, γιατί θά φανῶ τρελλή ἤ αντιπαθητική ἤ ψωνάρα ἤ χαπακωμένη...

Γι'αὐτό καί λέω καί πιστεὐω πώς ὅταν χάνουμε ἤ πέφτουμε μόνο έμεῖς φταῖμε, γιατί εἴμαστε ἐλεύθεροι καί νά φταῖμε..

20 Αὐγούστου 2017

Δεκαπενταύγουστο μέρα Γιορτή

Δύο μέρες μετά τό Δεκαπενταύγουστο...Μιά γλυκόπικρη γιορτή γιά μένα καί κάθε φορά νοσταλγική....Γλυκιά γιορτή γιατί γιά μένα αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή γιορτή τῆς Μητέρας ...Κι ἀντί νά τῆς κάνω ἐγώ  ἕνα δῶρο, μοῦ κάνει ἐκείνη....

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΑΥΜΑ

 « Όλη η ανατομία του θαύματος της Παναγίας μέσα από λέξεις που πάλλονται από δέος και ευγνωμοσύνη. Μέσα στο δράμα, στην τραγικότητα και την έσχατη ανημποριά της ύπαρξής μας, η καρδιά μας ανοίγεται προς το θείο με πρωτόγνωρη δύναμη, απελπησμένη παρακαλεί και δέεται. 

Ὁ φίλος μου ὁ Ἴντερνετ

Ὑπάρχει πλέον μιά ἄγραφη ἐντολή καί ἰδιαίτερα ἐφικτή,  πού πλανιέται στόν ἀέρα καί ἐφαρμόζεται σέ κάθε μεριά τοῦ πλανήτη: "Ἀγάπα τό ἴντερνετ ὡς ἑαυτόν"..

Σιωπή χρυσός

Μετά τό γυμναστήριο καθήσαμε γιά καφέ νά ξεκουραστοῦμε.....Πῶς ἦρθε ἡ συζήτηση καί μιλούσαμε γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν παράφραση τοῦ εὐαγγελίου ἀπό τόν προτεσταντισμό....Τελικά, μπορεῖ νά μιλᾶμε γιά καθημερινά μας θέματα, ἀλλά ὁ πυρήνας ὅλων τῶν θεμάτων εἶναι ὁ Θεός....Κάθε φορά πού ἐμβαθύνουμε Ἐκεῖ μᾶς πάει..